Het verloren rijwielplaatje
Ik heb met plezier uw bericht gelezen over het rijwielplaatje in de inkijk van ons Hoflandshuijs! En daar ik pas 82 jaar ben (geboren 1907), kan ik mij dat heel goed herinneren.
Ik was 17 jaar toen ik mijn eerste fiets kreeg, toen kwamen de belastingplaatjes en kostten toen f3.00. Ja, dat was wat, er werden heel wat belastingplaatjes verloren, omdat aan het stuur hangen in een houdertje niet goed kon worden vastgemaakt.
En mijn jongste zuster kreeg natuurlijk ook gelijk met mij ook een fiets, zij was 15 jaar, van onze ouders. Het waren wel 2e hands, maar nog erg mooi! Ik hoor mijn moeder nog zeggen (wat moesten wij lachen) nu moeten jullie mij ook leren fietsen, maar moeder was veel te zwaar, wij konden haar niet houden en mijn vader was veel te bang dat moeder zou vallen, dus dat fietsen ging niet door!
Weet u nog wel die carbidlantaarn aan het stuur, en als hij dan uitging moest je hem open maken en op dat carbid spugen en dan ging hij weer branden, maar wij kregen onze fietsen wel met licht met en dynamo zo als ze nu nog hebben. Wat waren wij groots en zuinig op onze fietsen. Elke week oppoetsen, als ik nu af en toe zie hoe jongelui met hun fiets gooien en smijten,ze hebben nergens geen respect meer voor. Er zijn zo veel andere gevallen, waar wij ons ouderen maar niet aan moeten ergeren. Als ik sommige jongelui hun doen en laten zie, wat hebben wij dan een heerlijke jeugd gehad! Het ligt er ook helemaal aan, uit wat voor een gezin je komt. Het is de opvoeding ……. Wil ik niet langer zeuren, en ga nu wat vertellen aangaande het rijwielplaatje.
Het is zo’n 61 jaar geleden dat ik trouwde. Ik was een half jaar getrouwd en woonde in de Borgerstraat in Rotterdam / Spangen tegenover Sparta, erg gezellig! Ik was gewend dat mijn man zo half zeven thuis kwam en zo degelijk als wij toen waren was de tafel al gedekt als mijn man thuiskwam (want hij had honger) er waren toen nog niet zoveel eettentjes en hadden daar ook geen geld voor. Ik zat te wachten op zijn thuiskomst, het was 7 uur en half 8 toen ben ik even naar mijn mansmoeder gegaan en zei “Henk is nog niet thuis” ze zei O, meid, zolang er geen politie aan de deur komt hoefje je niet ongerust te maken dus ik maar weer naar huis. Ben ik net binnen, wordt er gebeld (ik woonde boven), ik trek de deur open, stond er een politie- agent voor de deur, hij zei, “ben ik hier bij Lefel de Lang?” Ik schrok enorm, “uw man heeft zijn belasting fietsplaatje verloren”, want zijn adres stond erop. Ik bedankte de agent met een grote opluchting. Even later kwam mijn man Henk thuis en vertelde dat hij naar de politie was geweest om te vragen of zijn belastingplaatje gevonden was en zodoende was hij later thuis. Hij was daar natuurlijk niet direct aan de beurt. Ik hield het rijwielplaatje in de hoogte. We waren blij en vertelde hem dat ik bij zijn moeder was geweest en dat zij vertelde over de politie- agent. Dat hij inderdaad aan de deur is geweest met een prettige boodschap. Wij hadden plezier, want f. 3.00 was toen veel geld. Wij hebben onze plaatjes vast laten maken om niet weer te verliezen. Ik heb de aardappels maar opgebakken want die waren verpieterd en hebben toch nog lekker gezellig gegeten. Dit was mij herinnering aan het rijwielplaatje. Misschien is mijn verhaal wel te lang!
Mevrouw Lefel, Voorschoten.