Stinkende sloot Hazerswoude
Door K. Schellingerhout, Koudekerk aan den Rijn. Sept. 1938

Ik herinner me de tijd nog heel goed, dat wijlen mijn vader ook een plaatje had met een gaatje, dat gaf aan dat je armlastig was.  Vader had een tweede hands oud rijwiel om mee naar z’n werk te gaan.  Ik als oudste van de 14 kinderen had toen geen rijwiel, maar kon al wel een beetje fietsen, dus wilde ik dan ook wel eens een eindje rijden.  Op een bewuste zaterdagmiddag, ik werkte toe bij de melkfabriek Hollandia aan de Rijndijk te Hazerswoude.  Ik was in de teil gewassen, douches waren er toen nog niet, schone kleren aan en een eindje rijden op de fiets van mijn vader; zo trots als een pauw natuurlijk.  Het rijwielplaatje kreeg ik niet mee.  In de eerste plaats, dacht mijn vader, was dat voor mij niet rechtsgeldig en mijn vader was bang dat ik het plaatje zou verliezen.
Al fietsende op een rechte weg zag ik heel in de verte een politieman staan, de rijksveldwachter, die aan het controleren was.  Ik schrok zo dat ik hem zag, en ben toen bij mensen het erf op gegaan om hen te ontlopen.  Wij waren toen bang voor de politie.  Soms denk ik wel eens dat het andersom is.  Maar enfin, ik liep tussen twee gebouwen door, met de schrik nog in mijn benen.  Aan het einde van die gebouwen botste ik pardoes tegen spelende kinderen aan en rolde met fiets en al in de naast gelegen stinkende sloot.  Ik eruit gekrabbeld en met de fiets aan de hand naar huis.  Gelukkig is er thuis veel om gelachen, maar ze zaten er wel mee; kleren wassen en fiets schoonmaken.

(NOOT: deze jongen moest wel over een rijwielplaatje beschikken, omdat hij een rijwiel bereed ,op de openbare weg, waarvan de wielomvang groter was dan 5 cm.: lees kinderspeelgoed )